Viruslar, üredikleri veya infekte ettikleri duyarlı konakcıda ve hücre kültürlerinde, sellüler, subsellüler ve moleküler düzeyde bazı değişiklikler ve bozukluklar meydana getirirler. Bunların ne düzeyde oldukları ancak hücre kültürlerinde daha açık olarak izlenebilir.

Viruslar hücrelerde başlıca iki temel karakterde infeksiyon meydana getirmektedirler.

1) Sitosidal (sitolitik) infeksiyonlar: Bazı viruslar (enteroviruslar, alpha herpesviruslar, reoviruslar, vs) hücrelerde üredikleri zaman sitopatik effekt (CPE, cytopathic effect) olarak tanımlanan hücresel dejenerasyonlara, bozukluklara ve morfolojik değişikliklere yol açarlar. Böyle viruslar aynı zamanda prodüktif özellik gösterirler.

2) Nonsitosidal (nonlitik) infeksiyonlar: Bu tür infeksiyonda, hücrelerde fark edilebilecek ve görülebilecek değişiklikler veya dejenerasyonlar gözlenemez. Virusla infekte olmasına karşın, hücreler canlı kalır ve üremelerine devam ederler.

Nonlitik infeksiyonlar da başlıca 3 form gösterebilir.

a) Persistent infeksiyonlar: Persistent infeksiyonlarda ,infekte hücreler üremelerine devam ederler. Viruslar hücrelerden tomurcuklanma ile çıkarlar. Hücrelerde dejenerasyonlar meydana gelmez (nonlitik prodüktif infeksiyon). Bu tür infeksiyonlara daha ziyade ortho myxovirus ve paramyxovirus  familyasına ait bazı viruslarda rastlanmaktadır.

b) Latent infeksiyonlar: Bazı viruslar da (Örn,retroviruslar) hücreler infekte etmesine karşın, çoğalmazlar. Viral hücrelerin genomu içine girerek onun bir devamı haline gelirler. Hücre ile birlikte replike olur ve kardeş hücrelere transfer edilirler (nonsitolitik nonprodüktif infeksiyon).

c) Fokus formasyonu (transformasyon): Onkojenik viruslar hücrelerde, nonlitik özellikte, ancak gözle veya mikroskopla kolayca fark edilebilecek fokal değişiklikler (fokal infeksiyonlar) meydana getirirler. Hücrelerde herhangi bir dejenerasyon veya bozukluklar gözlenemez. Sadece morfolojilerinde farklılaşmalar (odaklar halinde) oluşur.