Campylobacter

01. Genel Bilgiler

Kampilobakterler çeşitli evcil ve yabani hayvanların normal bağırsak floralarında bulunmakta ve bu hayvanlarda enterik ve genital sistem infeksiyonlarına neden olmaktadır. Ayrıca bu etkenler insanlarda da infeksiyon oluşturmaktadır. Birçok türünün Vibrio cinsi içinde olduğu sanılan Kampilobakterlerden Campylobacter. fetus gebe koyun-keçi ve sığırlarda salgın şeklinde yavru atmaların, Campylobacter jejuni ve Campylobacter coli insanlarda gastroenteritisin başlıca nedenleri arasındadır. Campylobacter türlerinin insan ve hayvanlarda oluşturdukları hastalıklar Çizelge 1’de verilmiştir. Başta kanatlılar olmak üzere hayvansal gıdalar, kontamine yeryüzü suları, pastörize edilmemiş sütler, infekte hayvanlarla direkt temas, hastalığın bulaşma kaynakları arasında yer almaktadır .

Çizelge 1. Campylobacter türleri ve oluşturdukları hastalıklar ( Arda ve ark., 1997).

Campylobacter türü

Canlı türü

Oluşturduğu İnfeksiyon

C. fetus subsp. fetus

Koyun

Epizootik abortus, bağırsak ve safra kesesi komensali

Sığır

Sporadik abortus, bağırsak ve safra kesesi komensali

At, Keçi

Sporadik abortus

İnsan

Sporadik abortus, septisemi

C. fetus subsp.venerealis

Sığır

Venereal infeksiyon, infertilite, sporadik abortus

İnsan

Septisemi

C. upsaliensis

Köpek, Kedi

Gastroenteritis, septisemi, bağırsak komensali

İnsan

Gastroenteritis, septisemi

C. helveticus

Köpek, Kedi

Gastroenteritis, septisemi, bağırsak komensali

C. mucosalis

Domuz

Proliferatif enteritis ve ileitis

C. hyoilei

Domuz

Proliferatif ileitis

C. coli

C. lari

C. jejuni

Koyun

Epizootik abortus, kuzularda besi ishali, bağırsak komensali

Sığır

Sporadik abortus, buzağılarda ishal, mastitis, bağırsak komensali

Köpek, Kedi

Gastroenteritis, sporadik abortus, bağırsak komensali

At

Enteritis, septisemi

Tavuk

Civcivlerde ishal, vibrionik hepatitis, bağırsak ve safra komensali

İnsan

Gastroenteritis, septisemi, Gullian-Barre Sendromu ilişkisi

Diğer

Sporadik abortus, enteritis, bağırsak komensali

C. sputorum subsp. bubulus

Sığır

Boğa prepusyumunda komensal

İnsan

Gastroenteritis

C. sputorum subsp. fecalis

Sığır, Koyun

Enteritis, bağırsakta komensal

C.sputorum subsp. sputorum

İnsan

Ağız boşluğunda komensal

C. hyointestinalis

Domuz

Proliferatif enteritis ve ileitis

Sığır

Enteritis, bağırsak komensali

İnsan

Enteritis

C. gracilis

İnsan

Yumuşak doku proliferasyonu

C. concisus

İnsan

Periodontitis

C. showae

İnsan

Periodontitis

C. curvus

İnsan

Periodontitis

C. rectus

İnsan

Periodontitis

Campylobacter ile ilgili olarak klinik mikrobiyoloji ve gıda mikrobiyolojisi bölümlerinde bilgi bulunmaktadır.

02. Etiyoloji

Bergey’s Manual of Systematic Bacteriology’nin 1984 yılı baskısında Kampilobakterler ayrı bir genus olarak Spirillaceae familyası içinde değerlendirilmiştir. Burada Kampilobakterler ; C. fetus, C. jejuni, C. coli, C. spurotum ve C. concisus olarak 5 türe ayrılmıştır. Birçok Campylobacter türü son yıllarda tanımlanmıştır. Bunlar arasında C. laridis, C. nitrofigilis, C. pyloridis, C. hyointestinalis, C. cryaerophila, C. cinaedi, C. fennelliae ve C. mustelae yer almaktadır.

Campylobacter türlerinin eski ve yeni adları Çizelge 2’de gösterilmiştir.

Çizelge 2. Campylobacter türlerinin eski ve yeni adlandırılmaları (Arda ve ark., 1997).

Eski Adları

Yeni Adları

Vibrio fetus, V. fetus var. intestinalis, C. fetus subsp.intestinalis

C. fetus subsp. fetus

V. fetus, V. fetus var. fetus, C. fetus subsp. fetus

C. fetus subsp. veneralis

Related vibrio, V. jejuni, C. fetus subsp. Jejuni

C. jejuni

V. coli, C. fetus subsp. Jejuni

C. coli

NARTC (nalidiksik aside dirençli termofilik campylobacter) C. laridis

C. lari

V. sputorum, C. sputorum subsp. sputorum

C. sputorum subsp. sputorum

V. bubulus, C. sputorum subsp. bubulus

C. sputorum subsp. bubulus

V. fecalis, C. fecalis

C. sputorum subsp. fecalis

CNW (Katalaz negatif, zayıf campylobacter’ler)

C. upsaliensis

V. sputorum subsp.mucosalis

C. mucosalis

Wolinella curva

C. curvus

Wolinella rectus

C. rectus

İlk ismi

C. helveticus

İlk ismi

C. hyointestinalis

İlk ismi

C. hyoilei

İlk ismi

C. concisus

İlk ismi

C. showae

Kampilobakterler ve Kampilobakterlere benzeyen mikroorganizmalar rRNA süper familya VI grubu içinde yer almaktadırlar. rRNA süper familya VI üyeleri kendi aralarında gösterdikleri filogenetik heterojeniteye göre üç rRNA homoloji grubuna ayrılmışlardır. Grup I’de Campylobacter ’ler, Grup II’de Arcobacter’ler ve Grup III’te ise Helicobacter ’ler yer almaktadır. Campylobacter genusu içinde yer alan türler; C. fetus (C. fetus subsp. fetus, C. fetus subsp. venerealis), C. hyointestinalis (C. hyointestinalis subsp. hyointestinalis, C. hyointestinalis subsp. Lawsonii), C. concisus, C. mucosalis, C. sputorum (C. sputorum subsp. sputorum, C. sputorum subsp. bubulus, C. sputorum subsp. fecalis), C. curvus, C. rectus, C. showae, C. gracilis, C. upsaliensis, C. helveticus, C. hyoilei, C. jejuni (C. jejuni subsp. jejuni, C. jejuni subsp. doylei), C. coli ve C. lari ’dir. C. jejuni, C. coli ve C. lari “Termofilik Kampilobakterler” olarak adlandırılırlar. Bunlar ilk kez 43 ºC’de selektif besiyerinde, mikroaerobik olarak 43 ºC’ de izole edilmişlerdir

Kampilobakterler Gram-negatif, küçük, “S” harfi, helikal veya daha uzun spiral, nadiren eğik çomakçıklar şeklinde, sporsuz, kapsülsüz, aside dirençli olmayan, unipolar veya bipolar flagellaları nedeniyle hareketli, 0.2-0.5 µm genişliğinde ve 0.5-5 µm uzunluğundadırlar ve bir veya daha fazla helikal kıvrım yapabilirler. Fimbria ve pilusları yoktur. Plazmid taşırlar ve bazı plazmidleri antibiyotik dirençliliği ile ilişkilidir. Mikroaerofiliktirler, bazı suşlar % 21 oksijenli aerobik koşullarda üreyebilir, bir türü aerotöleranttır ve hava atmosferinde üreyebilir. C. sputorum, C. concisus, C. mucosalis, C. curvus, C. rectus ve C. hyointestinalis gibi bazı Campylobacter türleri ilk izolasyonlarında ve üretilmelerinde H2’ye ihtiyaç duyarlar. Bazı türler ise anaerobik olarak üreyebilir. Optimal üremeleri için ortamda % 3-5 O2, % 7-10 CO2 bulunması gereklidir. Bir çok Campylobacter türü üreyebilmek için % 5 O2, % 10 CO2 ve % 85 N2 içeren ortamlara ihtiyaç duyarlar. Üreme sıcaklıkları 25-43 ºC arasında değişir. Genellikle optimal üreme sıcaklıkları 30-37 ºC’dir. Termofilik Kampilobakterlerin optimal üreme sıcaklıkları ise 42-43 ºC’dir. Bu mikroorganizmalar konakçı dışında çoğalamazlar, uzun süre yaşayamazlar ve kısa sürede ölürler. Kampilobakterler çevresel stres, kurutma, düşük pH, ısıtma, dondurma vb. etkilerden diğer bakterilere oranla daha fazla etkilenmektedirler. C jejuni, + 4 ºC’de düşük düzeyde oksijen içeren ortamlarda 2–4 hafta, - 20 ºC’de 2-5 ay canlı kalabilir. Ancak oda sıcaklığında bir kaç gün canlı kalabilmektedir. Koloniler genellikle pigment meydana getirmezler ve kanlı agarda hemoliz oluşturmazlar Termofilik Kampilobakterler oksijen, karbondioksit ve hidrojen ihtiyaçlarının değerlendirildiği bir çalışmada, ortamdaki azot içinde oksijen miktarı % 1’den az olduğunda test edilen Campylobacter türlerinin üremesinin azaldığı, bununla birlikte oksijen iyonu konsantrasyonu % 5’ten yüksek, karbondioksit oranı % 10 ve hidrojen iyonunun % 9 olduğu zaman tüm Campylobacter türlerinin ürediği bildirilmiştir.

Kampilobakterler karbonhidratları fermente edemezler. Asidik veya nötral ürünler üretmezler, üremeleri için serum ve kana ihtiyaç duymazlar. Enerjilerini amino asit veya trikarboksilik asit siklusundan karşılarlar. Oksidaz pozitiftir. Jelatin, üre, MR ve VP negatiftir. Lipaz aktiviteleri negatiftir. Katalaz, nitrat, hippurat, üreme sıcaklıkları, H2S, glisin ve tuz töleransları türler arasında farklılık gösterir. Campylobacter suşlarının çoğu bipolar flagellaya sahiptir. Flagellanın çapı ortalama 18-20 nm, boyu ise hücrenin 2-3 katıdır. Flagella mikroorganizmanın gastrointestinal infeksiyonlara neden olmasında önemli bir determinanttır. C. jejuni’nin intestinal mukusta kolonize olmasında önemli bir role sahiptir. Flagellin ise flagellar flamentin subunit proteini olup 62 kDal molekül ağırlığındadır ve infeksiyonlarda rol oynayan önemli bir hücre hücre yüzey komponentidir.

Kampilobakterlerin DNA baz kompozisyonları % 29-46 arasında değişir. Termofilik Kampilobakterlerin DNA guanin+sitozin (G+C) oranları diğer Kampilobakterlerden ve birbirlerinden farklıdır. C. jejuni suşlarının ortalama G+C oranları % 31 mol, C. coli’nin % 32.6-34 mol ve C. lari ’nin % 32.1 mol’dür. C. jejuni genomunun 1.6 milyon baz çiftinden oluştuğu ve bunları 1654 genin kodladığı, bu genom çiftlerinin hiçbirisinin patojenik sekans, faj ve plazmid DNA’sı içermediği bildirilmiştir. Helicobacter pylori ve C. jejuni arasındaki en önemli fark bu biyotiplerin sahip olduğu Lipid A yapısındaki farklılıktır.

Kampilobakterler yavaş üreyen mikroorganizmalardır. Bu türlerden çoğunun hücresel ve kültürel morfolojileri ile büyüme koşulları benzerlik gösterir. Bunlar asakkarolitik ve biyokimyasal olarak anreaktiftir. C. fetus’un alt türleri aynı zamanda anaerobik olarak ta üreyebilir. C. fetus suşlarının çoğunluğu içinde amino asit (L- aspartat, L- glutamat ve L- cystein), asetat ve niasin bulunan besiyerlerinde üremektedir. Kampilobakterler için vitaminler, nükleik asitler, metaller (Mn, Mg, Fe), 17 β östradiol, kan, hematin ve katalaz üremeyi uyarıcı etkenlerdir.

Kampilobakterler katı besi yerleri üzerinde besiyerinin içeriği ve nem oranına bağlı olarak değişik koloni formları oluştururlar. C. fetus suşları Smooth koloni oluştururken, diğer Campylobacter türleri nemli besiyerlerinde “Swarming” koloni formunda ürerler. Yeni hazırlanan besiyerlerine ekilen C. jejuni suşlarının 1-2 mm büyüklükte, konveks, düzgün ve yuvarlak kenarlı koloniler oluşturduğu bildirilmiştir.

Bazı Campylobacter türleri toksin üretebilme özelliğine sahiptir. C. jejuni’nin en azından iki ekzotoksin oluşturduğu bilinmektedir. Birincisi heat-labile cytotonic (enterotoksin), ikincisi de cytotoksin’dir.

Kampilobakterler zor üredikleri ve kültüre edildikleri için izole edilmeleri oldukça güçtür. Çünkü mikroorganizma gelişmesi için mikroaerofilik ortama ihtiyaç duymakta, yavaş üremekte ve üremesi koliform grubu mikroorganizmalarca baskılanmaktadır. Fekal örneklerden yapılan izolasyonlarda selektif besiyeri ve filtrasyon teknikleri kullanılmaktadır. Dışkı florasını oluşturan diğer mikroorganizmalar ise bu filtrelerden geçememektedir. Rutin kullanım için 0.65 µm por çaplı selüloz asetat filtreler önerilmektedir. Fekal Campylobacter türleri daha çok gastroenteritisli hastalardan elde edilen örneklerden izole edilmiştir. Bununla birlikte rektal svablar da uygundur. İki saatten geç sürede laboratuvara getirilecek rektal svabların naklinde transport mediumlar kullanılmaktadır. Campylobacter ve diğer enterik patojenler için en uygun transport medium, agar konsantrasyonu azaltılmış olan Carry-Blair medium’dur. Bunun dışında Stuart (Merck 1.05417), Wang, Amies gibi mediumlar da kullanılmaktadır. Konvansiyonel metotlar kullanılarak identifikasyon oldukça komplekstir Ayrıca C. upsaliensis ve C. helveticus ’da olduğu gibi türler arasında sıkı bir ilişki vardır ve ayrımları oldukça zordur. Klinik örneklerde Kampilobakterlerin izolasyonu için en uygun metot filtrasyon metodu ile birlikte selektif besiyeri kullanılmasıdır. Selektif besiyerleri özellikle C. jejuni ve C. coli’ nin izolasyonunda önerilmektedir). Kampilobakterlerin üretilmeleri için selektif besiyerleri kullanılır. Campylobacter izolasyonunda kullanılan ilk selektif besiyerinin Skirrow geliştirmiş (Merck 1.02248) ve dünyadaki bir çok laboratuvarda bu besiyeri diğerlerine tercih edilmiştir. Bu besiyerinin dışında Butzler, Blaser Preston, CCDA gibi besiyerleri yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu besiyerleri Campylobacter selektif agar ve Vamkomisin B, Polimiksin B, Sikloheksimid, Colistin gibi Kampilobakterlerin dışındaki Gram pozitif ve negatif bakterilerle, mikolitik etkenlerin üremesini engelleyen antibiyotik ve antifungallardan oluşmaktadır. Kampilobakterlerin üreyebilmesi için gerekli olan mikroaerofilik ortam; jarların havası alınarak içine azot ve karbondioksit gazı verilerek veya jarlara özel kitleri konularak ya da jar içinde mum yakılarak sağlanmaktadır.

Rutin laboratuvarlarda çoğunlukla Kampilobakterlerin ayrımı için biyokimyasal testler ve identifikasyon için çeşitli şemalar kullanılmaktadır. Bunların çoğu basit çizelgelerdir ve özellikle katalaz pozitif, negatif ve termofilik olmalarına göre ayrılırlar. C. jejuni ve C. coli’nin rutin identifikasyonu; nonhemolitik koloniler ve karakteristik morfolojileri, tirbişon veya burgu hareketi, Gram negatif eğik ve spiral formlar (bazen kokoid formda olabilir), 43 ºC’de üreme, 25 ºC’de ürememe, katalaz ve oksidaz pozitivitesi, Nalidiksik asit’e duyarlılık Sefalotin’e dirençlilik kriterleri ile yapılmaktadır.

Çizelge 3’te Campylobacter türlerinin identifikasyonunda kullanılan testler ve özellikleri, Çizelge 4’te ise Lior biyotiplendirme şeması verilmiştir. Hippurat hidrolizi ve Triphenyltetrazolium (TTC) töleransı C. fetus subsp. jejuni ve C. fetus subsp. intestinalis’in ayırt edilmesinde önemli kriterlerdir. Fenotipik testler kullanılarak Campylobacter identifikasyonunda iki temel problem vardır. Birincisi kullanılan testlerin standardizasyonu, ikincisi ise uygun şemanın objektif olarak seçilmesidir. Altı taksonun identifikasyonu ve tiplendirilmesi için 12 test kodlandırılmak suretiyle kullanılmaktadır. İlk üç test sonunda tür düzeyinde identifikasyon yapılmaktadır. Bu testler 25 °C’de üreme, sefalotin direnci ve hippurat hidrolizi’dir. Bu kodlandırma sistemi test sonuçlarının değerlendirmesini kolay hale getirmekle beraber veteriner laboratuvarlarında kullanılması tavsiye edilmemektedir.

Çizelge 3. Campylobacter Türlerinin Karakteristik Özellikleri.

Biyokimyasal

Üreme

Tolerans

Duyarlılık



C. fetus

33-35

MP

+

+

-

+

-

-

+

-

+

-

-

+

-

R

S

C. venerealis

33-34

MP

+

+

-

+

-

-

-

-

+

-

-

-

-

R

S

C. jejuni

29-32

BP

+

+

+

+

+

-

+

+

-

+

-

+

-

S

R

C. coli

31-33

BP

+

+

-

+

+

-

+

+

-

+

-

+

-

S

L

C.lari

31-33

BP

+

+

-

+

+

+

+

-

-

+

-

+

-

R

R

C.upsaliensis

32-36

BP

+

-

-

+

+

-

+

+

-

d

-

d

-

S

S

C.helveticus

34

BP

+

-

-

+

+

-

-

+

-

+

-

+

-

S

S

C. bubulus

29-30

BP

+

-

-

+

+

+

-

-

-

d

+

+

-

R

S

C. fecalis

30-32

MP

+

+

-

+

+

+

+

-

-

d

-

+

-

R

S

C. sputorum

30-31

MP

+

-

-

+

+

+

-

-

-

d

-

+

-

S

S

C.hyointestinalis

35-36

MP

+

+

-

+

+

+

+

-

d

+

-

+

-

R

S

C.mucosalis

38-39

MP

+

-

-

d

+

+

-

-

+

+

-

+

+

R

S

C.hyoilei

35

BP

+

+

-

+

+

+

+

-

+

+

-

+

-

S

R

C.concisus

38-39

MP

+

-

-

d

+

+

-

-

-

+

-

+

+

R

R

C.showae

45-46

P

+

+

-

+

+

-

?

+

-

+

-

d

+

R

S

C.rectus

42-46

MP

+

-

-

+

+

+

?

+

-

-

-

+

+

R

?

C.curvus

42-46

MP

+

-

-

+

+

?

+

-

+

-

+

+

+

R

?

d: değişken, ? : bilgi yok

Kampilobakterlerin ayrımı için komputerize şemalar da kullanılmaktadır. Bu şemalar Arcobacter butzleri, A. cryaerophilus, C. concisus, C. hyointestinalis subspecies ve C. sputorum’un identifikasyonu ve klasifikasyonu amacı ile kullanılmaktadır. Ayrıca, olasılık identifikasyon şemaları da kullanılmaktadır. Campylobacter hücresel antijenleri ile yapılan aglütinasyon testi için çeşitli sistemler mevcuttur. Bu sistemler prensip olarak seçicidir ve C. coli, C. jejuni ve C. lari ’nin hızlı identifikasyonu için kullanılmaktadır. Ayrıca C. coli ve C. jejuni suşları için kuvvetli reaksiyon veren Microscreen sistemi geliştirilmiştir. Buna benzer bir lateks aglütinasyon testi de C. coli ve C. upsaliensis için geliştirilmiştir. Bu sistemlerin çoğu Kampilobakterlerin spesifik identifikasyonu için değil, Campylobacter infeksiyonlarının identifikasyonu için kullanılmaktadır.

Çizelge 4. Lior biyotiplendirme şeması (Garcia ve ark., 1983).

YAPILAN TESTLER

C. jejuni

C .coli

C. lari

I

II

III

IV

I

II

I

II

Hippurat hidrolizi

+

+

+

+

-

-

-

-

Çabuk H2S testi

-

-

+

+

-

-

+

+

DNA hidrolizi

-

+

-

+

-

+

-

+

03. Epidemiyoloji

Kampilobakterler zoonotik özelliğe sahiptirler. Campylobacter fetus sığırlarda çoğunlukla, çiftleşme, bulaşık suni tohumlama malzemelerinin kullanılması ile bulaşır. Bununla birlikte, genel anlamda insan ve hayvanların kampilobakterlerle bulaşması; fekal yolla, indirekt temas yoluyla, kontamine su ve pastörize edilmemiş sütlerle, iyi pişirilmemiş yiyeceklerle, infekte hayvanlarla direkt temasla ya da aile içi geçişle olmaktadır. C. jejuni taze suda ve deniz suyunda bulunabilir ve su içinde 5 hafta yaşayabilir. Yabani kuşlar, çiftlik hayvanları, çiftliğin bulunduğu bölge ve durgun su yüzeyleri Campylobacter türleri için ekolojik bir sistem oluşturmaktadır. Bu mikroorganizmanın doğada bulunması fekal kontaminasyonun bir göstergesidir. Bu mikroorganizmalar konakçı dışında çoğalamaz, uzun süre yaşayamaz ve güneş ışığında ölürler. Özellikle ördek, kaz ve martı gibi yabani kuşların dışkıları ile çevre ve diğer hayvanlar kontamine olmaktadır.

04. Hastalık Belirtileri

Campylobacteriosis’in inkubasyon süresi etkenin alımını izleyen 1-7 gündür. Çoğu Campylobacter infeksiyonu zoonotiktir. C. fetus koyun-keçi ve sığırlarda yavru atma ve kısırlık ile kendini belli eder. Genç hayvanlarda enterit ve koyunlarda abortus etkeni olan C. jejuni ve C. coli insanların bakteriyel enteritislerinin önemli bir bölümünden sorumludur. C. jejuni, Campylobacter infeksiyonlarının % 90’ından sorumludur ve insanlarda gastroenteritisin yanısıra bakteriyemi, meningoensefalitis, akut prulent artritis, Guillian-Barre sendromu ve Reiter sendromu oluşturur

05. Laboratuvar Tanısı

Laboratuvara marazi madde olarak atık fetus, kotiledonlar, plasenta gibi atık ve atık ile ilgili materyaller ile serolojik kontroller için kan getirilir. Enterit vakaları için en iyisi rektal svab alınmasıdır. Uzak mesafelerde mutlaka transport besiyerlerinden yararlanılmalıdır.

05.01. Bakteriyoskopi

Fötal membranlardan ve plasentadan, vaginal akıntılardan frotiler yapılabilir. Tanıda fazla bir önemi yoktur.

05.02. Kültür

Aborte fetusun mide sıvısından, akciğer, kalp kanı, amnion sıvısı, kotiledonlardan, vagina akıntılarından, spermadan ve prepusyum sıvısından uygun besi yerlerine ekim yapılır. Dışkı ve diğer maddelerden de etiyoloji bölümünde anlatıldığı gibi işlem yapılır.

05.03. Hayvan Deneyi

Atıklarla ilgili çalışmalarda, izole edilen etkenler gebe kobaylara intraperitoneal yolla verilerek abortus meydana gelip gelmediği izlenir. Etken izolasyonuna gidilir.

05.04. Serolojik Testler

Komplement fikzasyon, Vaginal mukus aglutinasyon, ELISA, Fluoresan Antikor Tekniği, İndirek hemaglutinasyon testleri kullanılan başlıca serolojik testlerdir.

05.05. Moleküler Teknikler

Campylobacter ’lerin identifikasyonunda lectin aglütinasyon, hücresel yağ asit profili, pyrolisis mass spectrometri, protein profili, nükleik asit probları ve PZR gibi ileri tekniklerde kullanılmaktadır. Tüm Campylobacter ’lerin identifikasyonu için ideal bir metot olmamasına rağmen en iyi strateji, değişik metotların kombinasyonlarının sinerjik olarak kullanılmasıdır.

06. Tedavi

C. jejuni ve C. coli ’nin makrolitler, fluoroquinonlar, aminoglikozidler, kloramfenikol, nitrofurantoin ve tetrasiklin’e duyarlılıklarının değişken olduğu bildirilmiştir. Çoğu tür sefalotin ve penisilin’e duyarlı değildir. C. jejuni genellikle eritromisine duyarlı, C. coli ise eritromisine değişken oranda duyarlıdır. C. fetus infeksiyonlarında ise eritromisin, ampisilin, aminoglikozidler ve kloramfenikol önerilmektedir.

07. Korunma

C. fetus infeksiyonları için portörlerin sürüye sokulmaması ve suni tohumlama hijyenine dikkat edilmesi esastır. Aktif immunizasyon için aşılardan olumlu sonuçlar alınmıştır. İnsanların infeksiyona yakalanma riski gıda ürünlerinin üretim, işleme ve elden geçirilmesinde kontrolü hedefleyerek azaltılabilir. Eğer işlemenin kontrolu mümkün değilse işleme sonunda dekontaminasyon yapılabilir. Campylobacter infeksiyonunun zoonotik önemi nedeniyle korunmak için, pet hayvanları ile temastan sonra pet sahipleri özellikle de çocuklar ellerini sabunla yıkamalı ve kurutmalıdır.

08. Kullanılan Besiyerleri

08.01. Campylobacter Selective Agar (Merck 1.02248)

Bu besiyeri ile ilgili bilgi almak için burayı tıklayın.


Bu sayfa 66359 kez okundu.
Sayfayı Yazdır    Adobe Acrobat Reader Adobe Acrobat Reader